کد مطلب:59787 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143
عمر گفت: «لا عِشْتُ لِمُعْضَلَةٍ لایَكُونُ لَها اَبُوالْحَسَنِ؛ در هیچ كار دشواری زنده نباشم كه ابوالحسن (علیه السلام) در آنجا نباشد». سپس عمر گفت: «با این زن چگونه رفتار كنم ؟». علی (علیه السلام) فرمود:«او را نگهدار كه بچه اش متولّد شود و پس از آن اگر سرپرستی برای بچّه اش یافت ، آنگاه حدّ الهی را بر او جاری كن». عمر با دریافت این دستور، شادمان شد و طبق آن رفتار كرد.
زن حامله ای را نزد عمر بن خطاب آوردند كه زنا كرده بود، عمر دستور داد تا او را سنگسار كنند، علی (علیه السلام) فرمود: فرضا تو بر این زن بخاطر گناهش تسلّط داشته باشی ، ولی چه تسلّطی بر كودك او در رحمش داری ؟ با اینكه خداوند در قرآن می فرماید: «وَلا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ اُخْری. ..»[1] «هیچ گنهكاری بار گناه دیگری را بر دوش نمی كشد».